صومعه دار. [ ص َ
/ صُو م َ ع َ
/ ع ِ ](نف مرکب ) دارنده ٔ صومعه . راهب . رهبان
: تنهاروی ز صومعه داران شهر قدس
گه گه کند بزاویه ٔ خاکیان مقام .
خاقانی .
حافظ بکوی میکده دایم بصدق دل
چون صوفیان صومعه دار از صفا رود.
حافظ.
نقدها را بود آیا که عیاری گیرند
تا همه صومعه داران پی کاری گیرند.
حافظ.