طرفة. [ طَ ف َ ] (ع اِ) نقطه ٔسرخی از خون بسته در چشم که از ضربت و جز آن حادث گردد.
۞ (منتهی الارب ) (آنندراج ). نقطه ای سرخ باشد یا کبود که بر سپیده ٔ چشم افتد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). و آن سرخی باشد که اندر چشم پدید آید بسبب زخمی و رنجی که به چشم رسد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). تورک و آن نقطه ٔ سرخ است که در بیماریهای چشم یا در پی ضربتی به ظاهر چشم افتد. نقطه ای سرخ در چشم ، از ضربتی یا جز آن . و رجوع به تذکره ٔ داود ضریر انطاکی و قانون شیخ الرئیس چ تهران کتاب سوم ص
66 شود. || گل مُژه . || داغی است مانا به خط که اطراف ندارد. (منتهی الارب ) (آنندراج ).