طفیل . [ طُ ف َ ] (اِخ ) ابن عامربن واثلة الکنانی . یکی از شجعان و از سرشناسان قوم خود بود. وی با پدر خویش و ابن الاشعث در شورش بر حجاج دست داشت و در واقعه ٔ یوم الزاویة کشته شد (
82 هَ . ق .) و پدر وی او را به قصیدتی رثاء گفت که مطلعش این است
: خلی طفیل علی الهم فانشعبا.
(الاعلام زرکلی ج 2 ص 448).