عجیب مازندرانی

عجیب مازندرانی . [ ع َ ب ِ زَ دَ ] (اِخ ) محمد خلیل مردی عاشق پیشه و صوفی منش و اهل عرفان و از مردم عصر محمد شاه بود. با پدر خود از مازندران به تهران آمد و در آن وقت 8ساله بود و بواسطه ٔ طبع روانی که داشت مورد توجه واقع شد. به حضور شاه رسید و مدیحه گفت . وی همچنان از شعرای دربار ناصرالدین شاه بود. از اشعار اوست :
عید رمضان شد ای بت دلبر
برخیز و بدلخوشی بده ساغر.

(ازمجمع الفصحاء ج 2 ص 350).