عطار
نویسه گردانی:
ʽṬAR
عطار. [ ع َطْ طا ] (اِخ ) لقب عمربن طه بن شهاب احمد عطار، از فقیهان شافعی دمشق است . وی به سال 1242 هَ . ق . در دمشق متولد شد و به سال 1308 هَ .ق . درگذشت . او راست : أین الاسلام . و الفتح المبین فی رد الاعتراض علی محیی الدین . و تحقیق معنی الوجود. و شرح فصوص الحکم . و شرح الایساغوجی فی المنطق . و شرح الاظهار. (از الاعلام زرکلی از منتخبات التواریخ لدمشق ).
واژه های همانند
۴۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
اتار.[ اَت ْ تا ] (اِ) رشته ٔ کمند. رجوع به اَتَر شود.
اتآر. [ اِت ْ ] (ع مص ) اِتآر بصر؛ تیز نگریستن . (تاج المصادر بیهقی ). || در پی کسی نگران ماندن . || زدن کسی را بچوب دستی و عصا.