علاءالدین عطار

علاءالدین عطار. [ ع َ ءُ د د ن ِ ع َطْ طا ] (اِخ ) محمدبن محمد بخاری . از اکابر عرفا و از اعاظم خلفا و اصحاب خواجه بهاءالدین نقشبند وداماد و سجاده نشین وی ، و از مردم بخاراست . تعلیم و تربیت و ارشاد تلامذه و مریدان خواجه موکول بعهده ٔ وی بوده . و سیدشریف جرجانی و نظام الدین خاموش نیز از شاگردان او هستند. وی در شب چهارشنبه چهارم رجب سنه ٔ 802 هَ . ق . مطابق 1399 م . بعد از نماز عشا وفات یافت . و جمله ٔ «ولی اﷲ مخدوم » و جمله ٔ «کاشف عرفان » نیزماده تاریخ وفات اوست . قبر وی در ده نوچغانیان است .(از حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 544) (ریحانة الادب ج 3 ص 103 از لغات تاریخیه و جغرافیه ٔ احمد رفعت ج 5 ص 46).