علاءالدین گلستانه

علاءالدین گلستانه . [ ع َ ئُدْ دی ن ِ گ ُ ل ِ ن َ ] (اِخ ) میرزا محمدبن شاه ابوتراب محمد علی حسینی یا حسنی ، از سادات گلستانه ٔ اصفهان . وی عالمی فاضل بود. او راست : 1- بهجة الحدائق ، که شرح صغیر نهج البلاغه است . 2- ترتیب مشیخة من لایحضره الفقیه ، که بطرزی عجیب مرتبش کرده و یک نسخه از آن در کتابخانه ٔ سپهسالار تهران موجود است . 3- حدائق الحقایق فی شرح کلمات کلام اﷲ الناطق ، که شرح کبیر نهج البلاغه و بیشتر از همه دلیل تبحر و تفنن مؤلف خود بوده ، و لکن موفق به اتمام آن نشده و به گفته ٔ ذریعه تا مقدار کمی بعد از خطبه ٔ شقشقیه در سه مجلد تألیف یافته است . 4- روضة الشهداء و شرح الاسماء الحسنی . 5- منهج الیقین ، و آن شرح رساله ای است که حضرت صادق (ع ) برای اصحاب خویش نوشته و به مداومت و نظر کردن و عمل کردن به آن امر فرموده . و این کتاب علاءالدین شبیه کتاب عین الحیاة آیزنه اش مجلسی دوم است . وی در بیست وهفتم شوال 1100 هَ . ق . درگذشت . ولکن شیخ علی حزین (متولد 1103) گوید من در سفر خود علأالدین گلستانه را دیدم و با پدرم یگانگی داشته ، و گفته ٔ حزین قول دیگری را درباب وفات وی که 1110 هَ . ق .است تأیید میکند. (از ریحانة الادب ج 3 ص 436 از کُنی و القاب قمی ج 2 ص 436) (هدیةالاحباب ص 201) (ذریعة).