علامه ٔ بحرانی

علامه ٔ بحرانی . [ ع َل ْ لا م َ ی ِ ب َ ] (اِخ ) سیدهاشم بن سلیمان بن اسماعیل بن عبدالجوادبن علی بن سلیمان بن ناصر حسینی بحرانی توبلی کتکانی . عالم فاضل مدقق فقیه عارف مفسر رجالی محدث متتبع امامی . در کثرت تتبع تالی مجلسی اش شمارند. او راست : 1- اثبات الوصیة. 2- احتجاج المخالفین علی امامة امیرالمؤمنین علی (ع ). 3- ارشاد المسترشدین . 4- الانصاف فی النص علی الائمة الاشراف من آل عبد مناف . 5- ایضاح المسترشدین . 6- البرهان فی تفسیر القرآن . که در سال 1295 هَ . ق . در تهران چاپ شد. 7- بستان الواعظین . 8- البهجة المرضیة فی اثبات الخلافة و الوصیة. 9- تحفة الاخوان . 10- ترتیب تهذیب الحدیث . 11- تفضیل علی (ع ) علی اولی العزم من الرسل . 12- تنبیه الاریب و تذکرة اللبیب فی ایضاح رجال التهذیب . 13- التیمیة، در بیان نسبت تیمی . 14- الجنة والنار. 15- روضة العارفین . 16- سلاسل الحدید. 17- غایة المرام و حجة الخصام فی تعیین الامام من طریق الخاص و العام ، که در سال 1272 هَ . ق . در تهران چاپ شد. 18- فضائل علی (ع ) و الائمة من ولده . 19- مدینة المعجزات یا مدینة المعاجز. 20- معالم الزلفی . 21- مقتل الحسین (ع ). 22- نسب عمربن الخطاب . 23- نور الانوار. 24- الهادی و مصباح النادی . و غیر اینها که بالغ به هفتادوپنج بوده و اکثر آنها در علوم دینیه میباشد، و بهمین جهت او را علامة البحرین هم گویند. وی در سال 1107 یا 1109 هَ . ق . وفات یافت و در بخش توبلی از بخشهای بحرین مدفون گشت . و کتکان هم یکی از دهات آن بخش است . (از ریحانة الادب ج 1 ص 144 از کنی و القاب قمی و الذریعه ).