علم الدین سنجر

علم الدین سنجر. [ ع َ ل َ مُدْ دی س َ ج َ ] (اِخ ) (امیر...) وی حاکم و مدافعقلعه ٔ رَحْبة واقع در سرحد شام ، در ساحل راست فرات ،بین عانة و رقة بود. در سال 702 هَ . ق . وقتی غازان ایلخانی در راه خود برای حمله به شام و مصر، به قلعه ٔ رحبه رسید امیر علم الدین مذکور را باطاعت خواند. وی به این عذر که چون رحبه سرحد شام است و با تسلیم آن رخنه در ارکان مسلمانان خواهد افتاد و تسلیم کننده ٔ آن به خیانت منسوب خواهد شد، از واگذاری رحبه خودداری کرد و به غازان قول داد که اگر او به تسخیر شام موفق شود از سپردن آن امتناع نورزد. غازان هم عذر اورا مقبول شمرده از سر رحبه گذشت . (از تاریخ مفصل ایران ، مغول ص 276) (از حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 155).