علوی زبیدی

علوی زبیدی . [ ع َ ل َی ِ زَ ] (اِخ ) عبدالرحمان بن محمدبن محمدبن یوسف بن عمربن علی بن ابی بکر علوی زبیدی یمانی حنفی ، ملقب به وجیه الدین . وی فقیه و ادیب بود و در نظم و نثر نیز دست داشت . در خدمات سلطانی ترقی کرد و زمانی نیز در عدن بازداشت شد و پس از رهایی ، مدرسه ای در زبید بساخت .او در 748 هَ . ق . متولد شد و در 803 یا 804 درگذشت . او راست : بدیعیة، و شرح آن . (از معجم المؤلفین ج 5ص 193 از الضوء اللامع ج 4 ص 153 و کشف الظنون ص 234).