علی اکبر

علی اکبر. [ ع َ اَ ب َ ] (اِخ ) ابن حسین بن علی بن ابی طالب قرشی هاشمی علیهم السلام . وی فرزند امام حسین (ع ) و مادر او لیلی بنت ابی مرةعروةبن مسعود ثقیفة بود. تولد او در عهد خلافت عثمان روی داد و در واقعه ٔ کربلا (سال 61 هَ . ق .) هجده ساله بود و در این واقعه پس از شهادت عباس بن علی (ع ) به جنگ دشمنان رفت و آنگاه که تعداد بسیاری از آنان رابه قتل رساند با شمشیر شخصی به نام مرةبن منقذبن نعمان عبدی ، از بنی عبدالقیس شهید گشت . و قاتل بلافاصله به دست اصحاب حسین (ع ) قطعه قطعه گردید. برخی از مورخان «علی اکبر» را نخستین کسی دانند که در واقعه ٔ کربلاشهید گشت . وی را لقب «اکبر» دادند تا با برادر کهترش (زین العابدین ) اشتباه نشود. (از حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 54 و 61) (الاعلام زرکلی بنقل از مقاتل الطالبین ص 80. نسب قریش ص 57. البدایة و النهایة ج 8 ص 185).