علی بطلیوسی

علی بطلیوسی . [ ع َ ی ِ ب َ طَ ] (اِخ )ابن محمدبن سید نحوی بطلیوسی ، مکنّی به ابوالحسن و مشهور به خیطال . وی درعلم لغت تبحر داشت و از ابوبکربن غراب و ابوعبداﷲ محمدبن یونس و دیگران روایت کرد.برادر او ابومحمد عبداﷲبن سید نحوی بسیاری از نوشته های ادبی را از وی گرفته است . او در آخر عمر از طرف ابن عکاشة حاکم قلعه ٔ رباح (از قلاع اندلس ) بازداشت شد و در سال 488 هَ . ق . در آنجا درگذشت . (از معجم الادباء یاقوت چ قاهره ج 15 ص 56 و چ مارگلیوث ج 5 ص 409).