علی تبریزی

علی تبریزی . [ ع َ ی ِ ت َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن ابی الحسن اردبیلی تبریزی شافعی ، ملقّب به تاج الدین و مکنّی به ابوالحسن . نام او را به صورت علی بن عبداﷲبن حسین بن ابی بکر نیز ذکر کرده اند. وی مفسر و محدث وفقیه و اصولی و ریاضی دان و متکلم و نحوی بود و علم طب نیز می دانست . او در سال 667 یا 674 یا 677 هَ . ق . در اردبیل از شهرهای آذربایجان متولد شد و ساکن تبریز گردید سپس به مکه و از آنجا به مصر رفت و در سال 746 یا 749 هَ . ق . در قاهره درگذشت . او راست : 1 - التذکرة، در حساب . 2 - حاشیه بر شرح الحاوی الصغیر قزوینی ، در فروع فقه شافعی . 3 - مبسوطالاحکام فی تصحیح ما یتعلق بالکلم و الکلام ، از شرح کافیه ٔ ابن حاجب . 4- مختصر علوم الحدیث ابن صلاح . (از معجم المؤلفین ج 7 ص 134). و صاحب معجم المؤلفین مآخذ ذیل را نیز ذکر کرده است : الوافی صفدی ج 12 ص 93. فهرس مخطوطات الظاهریة. الدررالکامنه ٔ ابن حجر ج 3 ص 72. شذرات الذهب ابن عماد ج 6 ص 148. حسن المحاضره ٔ سیوطی ج 1 ص 315. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 626 و 1375. بغیةالوعاة سیوطی ص 339. معجم الاطباء احمد عیسی ص 307. ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 424.هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 719. الاعلام زرکلی ج 5 ص 121.و نیز رجوع به تاج الدین (ابومحمد علی بن ...) شود.