علی جلابی

علی جلابی . [ ع َ ی ِ ج ُل ْ لا ] (اِخ ) ابن عثمان بن ابی علی جلابی هجویری غزنوی ، مکنّی به ابوالحسن . وی از عرفا و متصوفه ٔ بزرگ قرن پنجم هجری بود و در سال 465 هَ . ق . درگذشت . اواز مریدان شیخ ابوالفضل محمدبن حسن خُتَّلی است و بجز وی بسیاری از مشایخ را نیز دیده و از آنان در کتاب «کشف المحجوب » خود نقل کرده است . مهمترین اثر او کتاب «کشف المحجوب » است که از امهات کتب صوفیان و از جمله قدیمترین آنهاست که بعدها مورد استفاده ٔ کسانی که در احوال و آثار مشایخ صوفیان کتاب می نوشته اند قرار گرفت ، مانند عطار در تذکرةالاولیاء و جامی در نفحات الانس . اثر دیگر او «منهاج الدین » است در ترجمه ٔ احوال اصحاب الصفة. رجوع به تاریخ ادبیات در ایران ، دکتر صفا ج 2 ص 892 و نفحات الانس جامی چ توحیدی پور ص 316 شود.