علی حلبی

علی حلبی . [ ع َ ی ِ ح َ ل َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن احمدبن علی بن عمر حلبی قاهری شافعی ،ملقّب به نورالدین و مکنّی به ابوالحسن . وی مورخ و فقیه و اصولی و نحوی و لغوی و صوفی بود و در سال 975هَ . ق . در مصر متولد شد و در آخر شعبان سال 1044 هَ . ق . در قاهره درگذشت . او را تألیفات بسیاری است که از آن جمله است : 1 - انسان العیون فی سیرةالامین المأمون علیه الصلاة و السلام ، در سه مجلد. 2 - حاشیه برشرح ورقات ، از جلال محلی . 3 - زهرالمزهر فی مختصر المزهر، در لغت . 4 - فرائدالعقود العلویة فی حل الفاظ شرح الازهریة، در نحو. 5 - النصیحةالعلویة فی بیان حسن طریقة السادةالاحمدیة. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 3). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : التذکره ٔ طاهر جزائری . فهرس المؤلفین . خلاصةالاثر ج 3 ص 122. هدیةالعارفین ج 1 ص 755. فهرس الفهارس ج 1 ص 255. المخطوطات التاریخیة ص 45. فهرس دارالکتب المصریة ج 2 ص 145و ج 5 ص 45 و ج 6 ص 207. ایضاح المکنون ج 1. کشف الظنون ص 180. فهرس التیموریة ج 1 ص 93 و ج 3 ص 78. الکشاف ص 51. فهرس مخطوطات الزاهریة ج 6 ص 23. فهرس الازهریة ج 2 ص 498 و ج 6ص 206. فهرس الخدیویة ج 2 ص 141 و ج 3 و ج 4 و ج 5 و ج 6.