علی حوفی

علی حوفی . [ ع َ ی ِ ح َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن سعیدبن یوسف حوفی مصری ،مکنّی به ابوالحسن . وی نحوی و ادیب و مفسر بود. و مردم بسیاری از وی استفاده های علمی کردند. او در ذیحجه ٔ سال 430 هَ . ق . درگذشت . حوفی ، منسوب است به ناحیه ای در مصر به نام «شرقیة» که قصبه ٔ آن شهر بلیس است و تمام نواحی آن را «حوف » نامند. او راست : 1 - الارشاد لطریق خیرالعِباد و العُباد. 2 - اعراب القرآن . 3 - البرهان فی تفسیر القرآن (یا فی علوم القرآن ). 4 -مواردالانبیاء. 5 - الموضح ، در نحو. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 5). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : سیرالنبلاء ج 11 ص 115. عیون التواریخ ج 13 ص 181. التذکره ٔ طاهر جزائری . وفیات الاعیان ج 1 ص 418. انباءالرواة ج 2 ص 219. معجم الادباء ج 12 ص 221. البدایة ج 12 ص 47. بغیةالوعاة ص 325. شذرات الذهب ج 3 ص 247. مفتاح السعادة ج 1 ص 438. حسن المحاضرة ج 1 ص 306. طبقات المفسرین ص 25. کشف الظنون ص 122. ایضاح المکنون ج 1 ص 62 و ج 2 ص 598. فهرست الخدیویة ج 1 ص 132. هدیةالعارفین ج 1 ص 682.