علی دوالیبی

علی دوالیبی . [ ع َ ی ِ دَ ] (اِخ ) ابن عبدالمحسن بن دوالیبی بغدادی شامی حنبلی ، مکنّی به ابوالمعالی و ملقّب به عفیف الدین . محدث و مورخ و خطیب بود. وی در 11 محرم سال 779 هَ . ق . در بغداد متولد شد سپس به دمشق رفت و ساکن آنجا گردیدو عهده دار خطابة در جامع مظفری و در مشیخه ٔ شیخ ابی عمر شد و در حدود سال 858 هَ . ق . در صالحیه ٔ دمشق درگذشت و جسد او در دامنه ٔ کوه قاسیون دفن شد. او راست : 1 - الارشاد فی فضل ارباب الذکر و الجهاد. 2 - شرح حال محمدبن اسماعیل بخاری . (از معجم المؤلفین بنقل از شذرات الذهب ابن عماد ج 7 ص 293. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 70. فهرس مخطوطات الظاهریه ٔ یوسف عش ج 6 ص 222).