علی دوست طغائی

علی دوست طغائی . [ ع َ ی ِ طُ ] (اِخ ) وی و «اوزون حسن » در سال 888 هَ . ق . امارت اخسی و مرغینان را به عهده داشتند. و در الذریعه آمده است که وی نواده ٔ میرزا علیکه و شاعر بود و تخلص او «رفیقی » بوده است . و در تذکره ٔ حسینی او از معاصرین جامی شمرده شده است . رجوع به الذریعه ٔ آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 756. مجالس النفائس میرعلیشیر ج 5 ص 111 و 383. تذکره ٔ حسینی ص 123. حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 228 و سایر صفحات شود.