علی ذوالکفایتین

علی ذوالکفایتین . [ ع َ ی ِ ذُل ْ ک ِ ی َ ت َ ] (اِخ ) ابن ابی الفضل محمدبن حسین بن محمدبن عمید، مکنّی به ابوالفتح ، فرزند ابن عمید بود. در سال 337 هَ . ق . متولد شد و در سن بیست ودو سالگی که پدرش درگذشت ، رکن الدوله امر وزارت را به او سپرد. اما عضدالدوله پسر رکن الدوله از وی رنجیده بود و سبب مهم آن این بود که چون عضدالدوله از بغداد بیرون رفت ، این ابوالفتح علی پیش بختیار رفت و خلعت او پوشید و از او اقطاع گرفت و بختیار او را لقب ذوالکفایتین داد. و مؤیدالدوله نیز بواسطه ٔ تکبری که ابوالفتح داشت و نیز بسبب شکوه و جلالی که او بین دیلمیان یافته بود بر وی حسد برد و صورت حال به برادر خود عضدالدوله که در اصفهان بود، فرستاد. عضدالدوله نیز که از او رنجیده بود، به مؤیدالدوله نوشت که او را دفع کند. و بدین ترتیب ابوالفتح علی در روز یکشنبه دوم ربیعالاول سال 366 هَ. ق . به دست مؤیدالدوله به قتل رسید. (از تجارب السلف نخجوانی ص 230). و نیز رجوع به ذوالکفایتین شود.