علی ریحانی

علی ریحانی . [ ع َ ی ِ رَ ] (اِخ ) ابن عبیده ٔ ریحانی بغدادی . مکنی به ابوالحسن . ادیب و نویسنده و شاعر و لغوی بود. وی از خواص مأمون بود و درتألیفاتش روش حکمت را می پیمود. او متهم به زندقه نیز بود و در سال 219 هَ . ق . درگذشت . در معجم الادباء آثار ذیل از او ذکر شده است : 1- الاجواد. 2- اخلاق هارون . 3- ادب جوانشیر. 4- الاسنان . 5- امتحان الدهر. 6-الانواع . 7- انیس المَلک . 8- الاوصاف . 9- الایقاع . 10-تدرج . 11- التنبیه . 12- الجِدّ. 13- الجمل . 14- الخطب . 15- خطب المنابر. 16- رائدالرد. 17- روشنائدل . 18- الزمام . 19- سباریها. 20- سفرالجنة. 21- السمع و البصر. 22- شرح الهوی . 23- شمل الالفة. 24- الصبر. 25- صفة الدنیا. 26- صفة العلماء. 27- صفة الفَرس . 28-صفة الموت . 29- الطارس (در الفهرست : الطاوس ). 30- الطارف . 31- العقل و الجمال . 32- فضائل اسحاق . 33- المتحلی . 34- المجالسات . 35- المخاطب . 36- مدح الندیم . 37- المسجّی ̍. 38- المشاکل . 39- المصون . 40- المعاقبات . 41- المنادمات . 42- الموشح . 43- المؤمل و المهیب . 44- مهرزاد خشیش . 45- الناجم . 46- الناشی ٔ. 47-النکاح . 48- النملة و البعوضة. 49- وَرود و وَدود الملکتین . 50- الوشیج . 51- الهاشمی . 52- الیأس و الرجاء. (از معجم المؤلفین ) (معجم الادباء ج 14 ص 51). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : الوافی صفدی ج 12 ص 112. الفهرست ابن الندیم ج 1 ص 119. تاریخ بغداد خطیب بغدادی ج 12 ص 18. معجم الادباء یاقوت .لسان المیزان ابن حجر ج 4 ص 242. النجوم الزاهره ٔ ابن تغری بردی ج 2 ص 231. ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 379 و ج 2 ص 262 و سایر صفحات کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1468. روضات الجنات خوانساری ص 472. هدیة العارفین ج 1 ص 668.