علی شاه خوارزمشاهی

علی شاه خوارزمشاهی . [ ع َ هَِ خوا / خا رَ ] (اِخ ) ابن تکش . ملقب به تاج الدین . وی حاکم نیشابور بود و در سال 597 هَ . ق . سلطان غیاث الدین محمد غوری لشکر به شادیاخ نیشابور کشید و پس از مدتی محاصره توانست آنجا را تسخیر کند و علیشاه بن تکش را دست بسته نزد او آوردند ولی به اشاره ٔ دایه ٔ سلطان او را رها کردند و بخوارزم فرستادند. بعدها وقتی سلطان غیاث الدین محمود بسلطنت رسید علیشاه بن تکش از نزد برادرخود سلطان محمد خوارزمشاه فرار کرد و به فیروزکوه غور نزد سلطان محمود رفت و چون سلطان محمد، علیشاه رااز سلطان محمود مطالبه کرد او را دست بند زدند تا نزد برادرش بازگردانند. اما عده ای از اهل عراق و خراسان که از طرفداران علیشاه بودند از سلطان محمود خواستند که از این امر منصرف شود و سلطان محمود چون تقاضای آنها را نپذیرفت وی را کشتند و بهاءالدین سام بتخت سلطنت نشست . و پس از این واقعه علیشاه به طرف غزنین رفت . (از حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 606 و 608). و رجوع به تاریخ مفصل ایران ، مغول ، عباس اقبال ص 10 شود.