علی صائغ

علی صائغ. [ ع َ ی ِ ءِ ] (اِخ ) ابن محمدبن سهل صائغ دینوری . مکنی به ابوالحسن . وی از بزرگان مشایخ تصوف در اواخر قرن سوم و نیمه ٔ اول قرن چهارم بود. مولد و منشاء وی در دینور بود و زمان المقتدر باللّه عباسی را دریافت . او نزد شیخ ابوجعفر صیدلانی تلمذ کرد و خود استاد شیخ ابوالحسین قرافی و ابراهیم برقی و ابوعثمان مغربی بود. وی در اواخر عمر به مصر رفت و در سال 331هَ . ق . در آنجا درگذشت . او را کرامات بسیاری است که یکی از آنها در صفةالصفوة منقول است . (از نامه ٔ دانشوران ج 3 ص 31) (صفةالصفوه ٔ ابن جوزی ج 4 ص 60).