علی صنعانی

علی صنعانی . [ ع َ ی ِ ص َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن محمدبن اسماعیل بن صلاح حسنی یمانی صنعانی . دانشمند و ادیب ، و از آل امیر بود. در ذی قعده ٔ سال 1171 هَ . ق . در صنعاء متولد شد. و در دهم ذی حجه ٔ 1219 هَ . ق . درگذشت . وی در ابتدا مصاحب مساکین بود و سپس از آنها رویگردان شد و متهم به بدعت گشت . و در سال 1216 هَ . ق . در شورش صنعاء از جانب امام زندانی شد و از موعظه منع گشت و شروع به سرودن اشعار فکاهی کرد که در آنهاوزراء و امرای مملکت را مورد تمسخر قرار میداد. او راست : 1- رسالة فی تحریم تحلیةالسلاح بالذهب . 2- رسالة فی فضائل اهل البیت . 3- سوانح الفکر و موانح الذکر. 4- سوق الشوق لاهل الذوق من تحت الی فوق . 5- الفتح الالهی بتنبیه اللاهی . 6- النفحات الربانیة و اللمحات الرحمانیة فی احراز الصلات بابراز ضمائر الصلوات . و نیز اشعاری دارد. (از معجم المؤلفین از البدر الطالع ج 1 ص 420 و نیل الوطر ج 2 ص 110 و هدیة العارفین ج 1 ص 774 وایضاح المکنون ج 2 ص 664) (از الاعلام زرکلی ج 5 ص 55).