علی عطار

علی عطار. [ ع َ ی ِ ع َطْطا ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن داودبن سلمان بن سلیمان عطار دمشقی شافعی . در المختصر نووی لقب او علاءالدین و کنیه اش ابوالحسن ذکر شده است . وی فقیه و محدث و متکلم بود که در عید فطر سال 654 هَ . ق . متولد شد. پدر او عطار و جدش طبیب بود. او حدیث را از محیی الدین نووی گرفته است ، و مدت سی سال مشیخه ٔ مدرسه ٔ نوریه را عهده دار بود و در سال 701 مبتلی به فلج گردید و در ذی حجه ٔ سال 724 هَ . ق . در دمشق درگذشت . او راست : 1- اصول اهل السنة فی الاعتقاد. 2- تحفةالطالبین فی ترجمةالامام النووی . 3- ترتیب فتاوی النووی . 4- ترجمةالامام النووی . 5- شرح عمدةالاحکام . 6- فضل الجهاد. (از معجم المؤلفین از فهرس علم الکلام بالظاهریة و البدایة ج 14 ص 117 و شذرات الذهب ج 6 ص 63 و کشف الظنون ص 368) (از الاعلام زرکلی ص 53 از التبیان والدررالکامة).