علی عکوک

علی عکوک . [ ع َ ی ِ ع َ ک َوْ وَ ] (اِخ )ابن جبلةبن مسلم بن عبدالرحمان ابناوی . مکنی به ابوالحسن و مشهور به عکوک . از شعرای مشهور عراق بود و اصل او از شیعیان خراسان است . وی در سال 160 هَ . ق . در نزدیکی بغداد متولد شد و غالب اشعارش در مدح ابودلف عجلی است . او شخصی نابینا و ابرص بود و أصمعی شاعر بر او حسد می ورزید و هم اوست که وی را ملقب به عکوک (بمعنای فربه ) کرد. علی بن جبلة در سال 213 هَ . ق .به امر مأمون بقتل رسید. (از الاعلام زرکلی از وفیات الاعیان ابن خلکان ج 1 ص 348 و سمط اللاَّلی ص 330 و تاریخ بغداد ج 11 ص 359 و الشعر و الشعراء ص 360 و کتاب الورقة ص 106 و نکت الهمیان ص 209). ابن الندیم در الفهرست می نویسد که او را صد و پنجاه ورقه شعر است .