علی قرط اندکانی

علی قرط اندکانی . [ ع َ ی ِ ق َ طِ اَ دُ ] (اِخ ) یکی از شعرای قرن چهارم و پنجم هَ . ق . است و ابیات ذیل از وی در لغت فرس اسدی (چ عباس اقبال ) به عنوان شاهد آمده است :
ذیل لغت «پالیک » بمعنی پای افزار:
از خز و پالیک آنجای رسیدم که همی
موزه ٔ چینی میخواهم و اسب تازی .
ذیل لغت «زُفت » بمعنی بخیل :
از لئیمان به طبع ممتازی
از خسیسان به عقل بی جفتی
منظرت به ز مخبرست پدید
که بتن زَفتی و بدل زُفتی .
ذیل لغت «غراشیده » به معنی خشم گرفته :
درآمد ز درگاه من آن نگار
غراشیده و رفته زی کارزار.
ذیل لغت «غوره »به معنی حصرم :
برفتم به رز تا بیارم کنشتو
چه سیب و چه غوره چه امرود و آلو.
ذیل لغت «غوشا» به معنی سرگین گاو و گوسفند:
رو همان پیشه که کردی پدرت
هیزم آور ز رز و چین غوشا.
ذیل لغت «فلج » بمعنی غلق :
در بفلجم کرده بودم استوار
وز کلیدانه فروهشته مدنگ .
ذیل لغت «ماکول » بمعنی گلوبنده و قوی اندام و کارکن :
قلیه کردم زود و آوردمش پیش
تا بخوردند آن دو ماکول نهنگ .