علی قمی

علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) ابن ابی طالب قمی نجفی . متخلص به عارف . از شعرای معاصر و ساکن نجف اشرف بود که به قصد معالجه ٔ امراض مزمنی که او را درگیر شده بود آن شهر را ترک گفت و در حدود سال 1325 هَ . ق . در گیلان درگذشت . او را دیوان شعری است به عربی . و نیز دیوانی به زبان فارسی دارد که شامل رباعیات اوست لذا آن را «طومار رباعیات » نامیده است . و آن در دو جلد است یکی در توحید و عرفان ، و دیگری در مناجات و اخلاق . (از الذریعه ج 9).