علی کنی

علی کنی . [ ع َ ی ِ ک َ ] (اِخ ) ابن قربانعلی بن قاسم بن محمدعلی آملی کنی تهرانی . از فقهای بزرگ امامیه در نیمه ٔ دوم قرن سیزدهم بود. وی در سال 1220 هَ . ق . در قریه ٔ کن واقع در دوفرسخی شمال تهران متولد شد و به قصد تحصیل مسافرتهای بسیار و طولانی کرد. سرانجام در اواخر عمر به «کن » بازگشت و در بیست وهفتم محرم سال 1306 هَ . ق . در سن 86سالگی درگذشت و در شهر ری در جوار مرقد شاه عبدالعظیم دفن گردید. و پس از چندی که جسد ناصرالدین شاه قاجار را نیز در آنجا دفن کردند، مقبره ٔ شیخ علی کنی در گوشه ای از مقبره ٔ ناصرالدین شاه قرار گرفت . او راست : 1- تحقیق الدلائل فی شرح تلخیص المسائل . 2- توضیح المقال فی علم الدرایةو الرجال . 3- القضاء و الشهادات ، در سه جلد. (از مصنفی علم الرجال آقابزرگ ص 332 و معجم المؤلفین از الاعلام زرکلی ج 5 ص 138 و اعیان الشیعه ٔ عاملی ج 42).