علی متیطی

علی متیطی . [ ع َ ی ِ م َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن ابراهیم بن محمد انصاری مالکی . مشهور به متیطی و مکنی به ابوالحسن . فقیه بود و مدتی عهده دار امر قضاء شریش بود و در سال 570 هَ . ق . در همانجا درگذشت . او راست : النهایة و التمام فی معرفة الوثائق والاحکام . نسبت متیطی را به «متیطة» از قرای احواز در جزیرة الخضراء یاد کرده اند. (از معجم المؤلفین از ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 693 و هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 700).