علی موسوی

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن حسین قدامه ٔ موسوی . مکنی به ابوجعفر. وی مربی و ممدوح ادیب صابر ترمذی ، و سیدی جلیل القدر و بزرگوار بود و برای تعظیم ، او را «رئیس خراسان » مینوشتند و سلطان سنجر وی را برادر خود میخواند. مسکن و موطن سیدعلی در نیشابور بود و او در خراسان ضیاع و عقار و احشام بی نهایت داشت . ادیب صابر در تهنیت آنکه سلطان ، سیدابوجعفر را برادر خطاب کرد قصیده ای سروده است که این بیت از آن است :
اگرچه بهترین خلق عالم را پسر باشد
بزرگی را پدر شد تا برادر خواند سلطانش .
و نیز سوگندنامه ای در مدح وی دارد که در شرح حال ادیب صابر نقل شده است . رجوع به ادیب صابر در همین لغت نامه شود.