علی میثمی

علی میثمی . [ ع َ ی ِ م َ ث َ ] (اِخ ) ابن اسماعیل بن شعیب بن میثم بن یحیی تمار اسدی کوفی بصری میثمی . مکنی به ابوالحسن . وی از احفاد میثم تمار از خواص امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود. و خود وی در زمره ٔ اصحاب امام علی بن موسی الرضا علیه السلام به شمار میرفت . وی از متکلمان امامیه بود و نخستین کسی است که باب علم کلام را مفتوح کرد. اصل او از کوفه بود اما ساکن بصره گردید و او را با ملحدان و نصاری و دیگر ائمه ٔ مذاهب مناظرات بسیاری است که در کتب گوناگون نقل شده است . و از آن جمله مجالس اوست با هشام بن حکم (متوفی در سال 179 هَ . ق .) در عهد رشید عباسی . او راست : 1- الاستحقاق . 2- الکامل ، که کتابی است در امامت . (از ریحانة الادب ج 4 ص 113 از هدیةالاحباب ص 250 و نامه ٔ دانشوران ج 1 ص 731) (از معجم المؤلفین از الفهرست ابن الندیم ج 1 ص 175 و الفهرست طوسی ص 87 و هدیة العارفین ج 1 ص 669 و کتاب الرجال نجاشی ص 176 و منتهی المقال ج 2 ص 207 و تنقیح المقال مامقانی ج 2 ص 270).