علی نقوی

علی نقوی . [ ع َ ی ِ ن َ ق َ ] (اِخ ) ابن محمدبن محمدبن دلدارعلی نقوی نصیرآبادی . ملقب به تاج العلماء. از فقیهان امامیه و از اهالی لکهنوء در هند بود. در سال 1260 هَ . ق . متولد شد و در 1312 هَ . ق . درگذشت . اوبر زبان فارسی و عربی و سریانی و عبری تسلط داشت . نام او در مصنفی علم الرجال به صورت «علیمحمدبن محمدبن دلدارعلی ...» آمده است . او راست : 1- الاثناعشریة فی البشارات المحمدیة. 2- احسن القصص فی تفسیر سورة یوسف . 3- فصل الخطاب فی شرب الدخان . (از معجم المؤلفین ). و رجوع به مصنفی علم الرجال آقابزرگ ص 432 شود.