عمر بغدادی

عمر بغدادی . [ ع ُ م َ رِ ب َ ] (اِخ ) ابن احمدبن عثمان بن احمدبن محمدبن ایوب بغدادی ، مکنی به ابوحفص و مشهور به ابن شاهین . محدث ، حافظ، مورخ ، واعظ و مفسر بود. وی در صفر سال 297 هَ .ق . متولد شد و در ذیحجه ٔ سال 385هَ .ق . در بغداد درگذشت و در مقبره ٔ باب الحرب دفن شد. تألیفات او را تا 330 کتاب ذکر کرده اند که از جمله ٔ آنها است : 1- التاریخ . 2- التفسیر الکبیر. 3- الزهد. 4- المسند. (از معجم المؤلفین و الاعلام زرکلی ).رجوع به مآخذ ذیل شود: تاریخ بغداد ج 11 ص 265، لسان المیزان ج 4 ص 283، المنتظم ج 7 ص 182، تذکرةالحفاظج 3 ص 183، طبقات القراء ج 1 ص 588، النجوم الزاهرة ج 4 ص 385، شذرات الذهب ج 3 ص 177، مختصر دول الاسلام ج 1 ص 182، مرآةالجنان ج 2 ص 426، کشف الظنون ص 1394 و سایر صفحات و ایضاح المکنون ج 1 ص 302 و ج 2 ص 481.