غالیه زلفین . [ ی َ
/ ی ِ زُ ] (ص مرکب ) کسی که زلف مجعد اوبرنگ غالیه باشد. آنکه موی مجعد وی سیاه باشد. رجوع به غالیه زلف ، غالیه جعد و غالیه موی شود
: ای غالیه زلفین ماه پیکر
عیار و سیه چشم و نغز دلبر.
خسروی .
نوک کلک شاه راحورا به گیسو بسترد
غالیه زلفین حورا برنتابد بیش ازین .
خاقانی .