غرس . [ غ َ
/ غ َ رَ ] (اِ) قهر و غضب و خشم و تندی و برآشفتگی . (برهان قاطع) (مجمع الفرس ) (از فرهنگ شعوری ). خشم و تندی . (فرهنگ اسدی نخجوانی ) (اوبهی ). غژم . غرش . غراش
: گر نه بدبختمی مرا که فکند
به یکی جاف جاف زودغرس .
او مرا پیش شیر بپسندد
۞ من نتاوم برو نشسته مگس .
رودکی (از فرهنگ اسدی ) (از اوبهی ).
|| خوشه ٔ غله در زبان پهلوی . (فرهنگ جهانگیری به نقل فرهنگ شعوری )
۞ .