غرور

غرور. [ غ َ ] (ع ص ، اِ) فریبنده . (منتهی الارب ) (آنندراج )(ترجمان علامه ٔ جرجانی تهذیب عادل ) (غیاث اللغات ). ومنه قوله تعالی : «و لایغرنکم باﷲ الغرور».(قرآن 5/35). (منتهی الارب ) (آنندراج ). || یا شیطان است خاصة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). دیو فریبنده . (مهذب الاسماء). || دنیا. (منتهی الارب ) (آنندراج ). الدنیا، و توصف به فیقال : دنیا غرور. (اقرب الموارد). || آنچه بدان غرغره نمایند از ادویه و جز آن ، و هو مثل لعوق و سموط. (منتهی الارب ) (آنندراج ). هرچه بدان غرغره کنند. (مهذب الاسماء). سایلی که بدان غرغره کنند. هو السائل الذی یتغرغر به . ج ، غرورات . (بحر الجواهر).