غریب نواز. [ غ َ ن َ ] (نف مرکب ) نوازنده ٔ مردمان درویش و مسافر و بینوا. (ناظم الاطباء). آنکه غریب رابنوازد. غریب پرور. غریب دوست . غریب پرست
: ادب مگیر و فصاحت مگیر و شعر مگیر
نه من غریبم و شاه جهان غریب نواز.
ابوالحسن آغاجی .
با غریبان رنجدیده بساز
تا فلک خواندت غریب نواز.
نظامی .
گفت با کرد کای غریب نواز
از غریبان بسی کشیدی ناز.
نظامی .