غزوه ٔ ذی قرد

غزوه ٔ ذی قرد. [ غ َزْ وَ ی ِ ق َ رَ ] (اِخ ) یا غزوه ٔ غابة. این غزوه در ربیعالاول سال ششم هجرت واقع شد. عیینةبن حصن فزاری با گروهی از سواران بر شتران شیرده رسول خدا حمله کرد و آنها را به غارت برد و چوپان او را کشت . رسول اکرم از مدینه بیرون آمد مقداد و گروهی از مسلمانان با او بودند. عده ای از کافران به دست مسلمانان کشته شدند و از اینان محرزبن نضلة به قتل رسید. سلمةبن اکوع دنبال آنان میرفت و تیر می انداخت و میگفت :
و انا ابن الاکوع
الیوم یوم الرّضّع.
تا آنکه ایشان به غار ذی قرد که در آن آب بود فرودآمدند ولی نتوانستند آب بخورند و رسول خدا با همراهان خود فرارسیدند و در همین محل فرودآمدند. در این جنگ ابن الاکوع رشادت بسیاری ازخود نشان داد و همو بود که شتران به غارت رفته را بازگرفت و در همین غزوه بود که ندا زدند: «یا خیل اﷲ ارکبی » و پیش از این چنین ندا نزده بودند. (از الطبقات الکبری و کامل ابن اثیر به اختصار). برای تفصیل رجوع به الطبقات الکبری چ بیروت 1376 هَ . ق . ج 2 صص 80 - 84 و کامل ابن اثیر جزء2 صص 90 - 91 و امتاع الاسماع مقریزی صص 257 - 264 و رجوع به ذی قرد و غابة شود.