غم آلوده . [ غ َ دَ
/ دِ ] (ن مف مرکب ) غمناک . اندوهگین . غم آلود. حزین . دلتنگ . رجوع به غم شود
: بیا ساقی آن لعل پالوده را
بیاور، بشوی این غم آلوده را.
نظامی .
فسرده دلان را درآرد به کار
غم آلودگان را شود غمگسار.
نظامی .
غم آلوده یوسف به کنجی نشست
به سر برز نَفْس ستمگاره دست .
سعدی (بوستان ).
قطره ٔ اشکی که از مژگان غم آلوده ریخت
عنکبوتی گشت و بر چاک گریبانم تنید.
ملا قاسم مشهدی (از آنندراج ).