غنچه بستن . [ غ ُ چ َ
/ چ ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از غنچه آفریدن . (آنندراج ). آفریدن و ایجاد غنچه
: جان فدای دهنت باد که در باغ وجود
چمن آرای جهان خوشتر ازین غنچه نبست .
حافظ (از آنندراج ).
به تکلیف بهاران شاخسارم غنچه می بندد
اگر در دست من میبود اول بار میبستم .
صائب تبریزی (از بهار عجم ).