فتح باب

فتح باب . [ ف َ ح ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از باز کردن در و گشاد کارها باشد. (برهان ) :
گفته ناگفته کند از فتح باب
تا از آن نی سیخ سوزد نی کباب .

مولوی .

بیا که فرقت تو چشم من چنان دربست
که فتح باب وصالت مگر گشاید باز.

حافظ.

رجوع به فتح الباب شود. || ابتدای بارندگی . (برهان ) :
تو آن کسی که ز باران فتح باب کَفَت
مزاج سنگ شود مستعد نشوونما.

انوری .

رجوع به فتح الباب شود. || نظر دو کوکب که خانه های ایشان مقابل باشد. (برهان ). و در این باره ذیل فتح الباب به تفصیل شرح داده شد. رجوع به فتح الباب شود.