فتنه جو. [ ف ِ ن َ
/ ن ِ ] (نف مرکب ) فتنه جوی . آنکه در پی برپا کردن آشوب باشد و فتنه را خوش دارد. فتنه انگیز. رجوع به فتنه شود. || سپاهی . جنگجو
: آمد از دهگان سبکپایی که : یکجا آمدند
از سوار و از پیاده ، فتنه جویی ده هزار.
مسعودسعد.
رجوع به فتنه و فتنه جوی شود.