فتنه نشان . [ ف ِن َ
/ ن ِ ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه باعث خفتن فتنه و برقراری آرامش گردد. آنکه فتنه را فرونشاند
: خشمت اندر سوز خصم و نهیت اندر شر خلق
فتنه ٔ آتش کش است و آتش فتنه نشان .
فرخی .
شاد باش ای مطاع فتنه نشان
ای ز امن تو خفته فتنه ، ستان .
ابوالفرج رونی .
«فتنه » بنشست و برگشاد زبان
گفت ، ای شهریار فتنه نشان .
نظامی .
رجوع به فتنه شود.