فضل ا

فضل ا. [ ف َ لُل ْ لاه ] (اِخ ) ... الحسینی . ظاهراً والد عبداﷲبن فضل اﷲ صاحب وصاف است و حاجی خلیفه بدان تصریح نموده . او را کتابی است به نام المعجم فی آثار ملوک العجم که در آن با اسلوبی ادیبانه سرگذشت پادشاهان قدیم ایران تا آخر عهد ساسانیان به رشته ٔ تحریر درآمده و به نام نصرةالدین احمدبن یوسف شاه ، اتابک لر بزرگ (1296-1330 م .) موشح گشته است . این کتاب از حیث تاریخی از سایر کتاب تاریخی این دوره پایین تر است . انشای آن بطرز وصاف ولی قدر و قیمت آن بسیار کمتر است . در طهران به چاپ سنگی رسیده است . (از تاریخ ادبی ایران ادوارد برون ترجمه ٔ علی اصغر حکمت ج 3 صص 78-79).