فلان

فلان . [ ف ُ ] (ع ص مبهم ، ضمیر مبهم ) از نامهای مردم ، و با الف و لام مر غیر مردم را. ج ، فلون . (منتهی الارب ). شخص غیرمعلوم . بهمان : فلان را با فلان چه نسبت ؟ (فرهنگ فارسی معین ). فارسیان به فتح استعمال کنند و خطاست . (آنندراج ). فارسیان یاء در آخر آن زیاد کرده ، فلانی گویندچنانکه در قربانی کرده اند. (از غیاث ). و بهمان نیز همین معنی را دارد و بیشتر با هم استعمال کنند. (برهان ). فلان ، بهمدان ، بیسار. (یادداشت مؤلف ). و گاه بصورت صفت پیش از اسمی درآید: فلان مرد؛ مردی ناشناس . بطور کلی در ترکیب معنی صفتی پیدا میکند :
گویی همچون ۞ فلان شدم ، نه همانی
هرگز چون عود کی تواند شد توغ ؟

منجیک ترمذی .

از گواز و تش و انگشته و بهمان و فلان
تا تبرزین و دودستی و رکاب و کمری .

کسائی مروزی .

این کار وزارت که همی راند خواجه
نه کار فلان بن فلان بن فلان است .

منوچهری .

با ملک چه کار است فلان را و فلان را
خرس ازدر گلشن نه و خوک ازدر گلزار.

منوچهری .

یک شاه بسنده بود این مایه جهان را
با ملک چه کاراست فلان را و فلان را؟

منوچهری .

در تواریخ میخوانندکه فلان پادشاه ، فلان سالار را به فلان جنگ فرستاد. (تاریخ بیهقی ). در جهان در فلان بقعت مردی پیدا خواهد شد. (تاریخ بیهقی ).
غره مشو بدانچه همی گوید
بهمان بن فلان ز فلان دانا.

ناصرخسرو.

تو بر آن گزیده ٔ خدای و پیمبر
گزیدی فلان و فلان و فلان را.

ناصرخسرو.

کس چه داند کاین نثار ازبهر کیست
تا نگویم بر فلان خواهم فشاند.

خاقانی .

در فلان تاریخ دیدم کز جهان
چون فروشُد بهمن اسکندر بزاد.

خاقانی .

گفت فلان نیم شب ای گوژپشت
بر سر کوی تو فلان را که کشت ؟

نظامی .

کو دل به فلان عروس داده ست
کز پرده چنین بدرفتاده ست .

نظامی .

کاینک به فلان خرابه ٔ تنگ
می پیچد همچومار بر سنگ .

نظامی .

پس طلب کردند او را در زمان
آقجه ها دادند و گفتند ای فلان .

مولوی .

آن فلان روزت خریدم این متاع
کل سرجاوز الاثنین شاع .

مولوی .

شیوه ٔ حور و پری گرچه لطیف است ولی
خوبی آن است و لطافت که فلانی دارد.

حافظ.

- فلان از فلان ؛ کنایه از لاف و گزاف کردن باشد. (انجمن آرا) (برهان ).
- فلانستان ؛ مقام و جای فلان . (آنندراج ).
- فلان فلان شده ؛ بجای دشنام و نفرین به کار رود در جایی که گوینده نخواهد لفظ رکیک به کار برد.
- فلان کس ؛ فلان . شخص ناشناس :
اگر گویی فلان کس داد وبهمان مر مرا رخصت
بدان جا، هم فلان بیزار گردد از تو هم بهمان .

ناصرخسرو.

تو را هرکه گوید فلان کس بد است
چنان دان که در پوستین خود است .

سعدی (بوستان چ یوسفی ص 152).

- فلان کفش پیش پای فلان نمیتوان گذاشت ؛ یعنی رتبه اش پر ادنی است . بیشتر مقوله ٔ زنان ولایت است . (آنندراج ).
- فلان و باستار ؛ بهمان و باستار. فلان و بیسار. فلان و بهمان .
- فلان و بهمان ؛ فلان و بهمدان . فلان کس و فلان کس . فلان و بیسار. (فرهنگ فارسی معین ) :
فلان و بهمان گویی که توبه یافته اند
چه مانع است مرا، من فلان و بهمانم .

سوزنی .

- فلان و بهمدان ؛ فلان و بهمان . (فرهنگ فارسی معین ).
- فلان و بیسار ؛ فلان و باستار. فلان و بهمان . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به کلمات بهمان ، بهمدان ، باستار و بیسار شود.