فنجان

اشتقاق کلمه فنجان از پنتاکوس یونانی به معنی قابلمه و دیگ بسیار بعید است. حتی اشتقاق نیمه اول آن یعنی فن از کلمه یونانی پین یعنی نوشیدن؛ چه در این صورت پسوند ایرانی کان یا گان به یک کلمه یونانی پیوسته است. ولی کلمه اوستایی پین= منسوب به غذا و کلمه سانسکریتی پیندا (ظرف گرد ، غذا) معنی فنجان (پینگان) را ظرف غذا و نوشیدنی نشان میدهند.

معنی محتمل لیوان و فنجان: لیوان می تواند ترکیب لای (میان) و وان (مسکن) باشد یعنی آنچه در میانش جایی خالی قرار دارد. واژۀ فنجان هم بیش از آنکه مأخوذ از پنتاکس یونانی باشد، بر گرفته از پانَ سنسکریت به نظر می رسد: पान n. pAna cup