فیروزه تاج . [زَ
/ زِ ] (اِ مرکب ) پیروزه تاج . (فرهنگ فارسی معین ). تاجی که پیروزه در آن نشانیده باشند
: ز گستردنیها و از تخت عاج
ز دیبا و دینار و فیروزه تاج .
فردوسی .
|| (ص مرکب ) کسی که تاج فیروزه داشته باشد. (آنندراج )
: شه ار هست کاوس فیروزه تاج
ز ما بایدش خواستن تخت عاج .
نظامی .
|| (اِخ ) تاج کیخسرو را گویند.(برهان ).