قاضی ابن جعابی

قاضی ابن جعابی . [ اِ ن ُ ج ِ ] (اِخ ) محمدبن عمربن محمدبن سالم محدث حافظ امامی تمیمی کوفی بغدادی ، مکنی به ابوبکر و معروف به ابن جعابی . از اجله ٔ علمای امامیه اواسط قرن چهارم هجری و از مشایخ روایت شیخ مفید و دارقطنی و تلعکبری و بعضی دیگر بوده و خود نیز از ابن عقده روایت میکند. حافظه ٔ خوبی داشته وبه طوری که خود میگفته چهارصدهزار حدیث در حفظ داشته و در معرفت علل حدیث و کنیه و القاب و اسامی روات و ضعفا و ثقات و ولادت و وفات ایشان نیز به حدی بصیر بوده که در اواخر عمر در این علم متفرد گردیده است . او مدتی در موصل قاضی بوده و به همین جهت به قاضی موصل و قاضی جعابی نیز شهرت یافته است . تألیفاتی دارد. او راست : 1- اخبار آل طالب . 2 - اخبار بغداد. 3- اخبار علی بن الحسین . 4- من روی حدیث غدیر خم . وی به سال 344 هَ . ق . یا 355 هَ . ق . وفات یافت . (هدیة الاحباب و تاریخ بغداد ج 3 ص 26) (ریحانة الادب ج 5 ص 288).