قاضی امامی

قاضی امامی . [ اِ ] (اِخ ) ولد ارشد قاضی صدرالدین محمدبن قاضی قطب الدین عبداﷲ بود و پس از فوت قاضی قطب الدین احمد منظور نظر سلطان حسین میرزا گردید و به لوازم منصب موروث قضاء قیام نمود. و در فیصل امور شرعی عنایت امانت و دینداری و نهایت پرهیزکاری ظاهر ساخت و در کمال احترام و جاه و جلال به قطع و فصل مهمات دینی پرداخت . پس از مدت 18 سال که به آن شغل اشتغال داشت در 20 جمادی الاخره سال 891 هَ . ق .وفات یافت و در گازرگاه مدفون گشت . (حبیب السیر).