قاضی باجی . ۞ (اِخ ) سلیمان بن خلف بن سعد، مکنی به ابوالولید مالکی . اندلسی فقیهی است حافظ، مفسر،متکلم ادیب ، شاعر، از اکابر علمای اندلس که در فقه و حدیث و اکثر فنون دیگر وحید عصر خود بوده است . وی نخست در اندلس اقامت داشت پس سه سال در مکه و سه سال در بغداد ماند و به تدریس فقه و نشر احادیث نبوی پرداخت و عاقبت باز به اندلس برگشت و به منصب قضا پرداخت . وی در شب پنجشنبه
19 رجب سال
474 یا
494 هَ . ق .در شهر مریه از شهرهای اندلس وفات یافت . او راست :
1- احکام الفصول فی احکام الاصول .
2- الاشارة در اصول فقه .
3- الایماء در فلسفه .
4- التسدید الی معرفة التوحید.
5- التعدیل و التجریح فی من روی عنه البخاری فی الصحیح .
6- تفسیر القرآن .
7- سنن المنهاج .
8- شرح الموطاء.
9- مسائل الخلاف .
10- الناسخ والمنسوخ و جز اینها. (معجم الادباء ص
246) (معجم المطبوعات
511) (لغات تاریخیة) (جغرافیه ج
1 ص
79 و روضات ص
327 و ابن خلکان ج
1 ص
231) (ریحانة الادب ج
1 ص
134) رجوع به سلیمان بن خلف شود.